Ik zit thuis. Door corona moesten mijn twee lieve werkgevers mij laten gaan, zoals ze dat in het Engels zo vriendelijk formuleren. Ontslagen, zeggen wij Nederlanders gewoon. Voor het eerst sinds mijn afstuderen in 2009 ben ik werkloos. Nooit heb ik moeite gehad een nieuwe baan te vinden. Er zijn mensen die mij een jobhopper noemen, zo makkelijk ging het altijd. Maar nu, zwanger in coronatijd: het solliciteert niet echt lekker.
Vandaar dat ik mij heb aangemeld bij het UWV voor een WW-uitkering. Dat zorgt er niet alleen voor dat ik mij direct nog maar de helft waard voel, het opent ook een wereld die ik nog niet kende. Een wereld van sollicitatieplicht, online cursussen als Profileren, Een goed CV en Netwerken, e-mails waarin mijn taken voor de komende vier weken staan en bergen tips om weer aan de bak te komen.
Arbeidscoach
Een tip van mijn Adviseur Werk is om een kennismakingsgesprek te plannen met een arbeidscoach. Dat kan nooit kwaad, dacht ik. Op een webpagina van het UWV vol portretfoto’s, koos ik de foto van een dame die me het meest aansprak. Ik klikte door naar haar website en het goede gevoel verdween als sneeuw voor de zon. Wat veel tekst. Wat een overvloed aan woorden. En wat herhaalde ze zichzelf vaak. Het werd me plotseling helemaal duidelijk. Een coach had ik niet meer nodig. Mijn handen begonnen te jeuken. Bij iedere zin die ik las was ik in gedachten aan het schrappen, herindelen, corrigeren en weer aan het schrappen.
Zonder het zelf te weten heeft deze coach mij enorm geholpen. Wat ik wil gaan doen? Ik wil ondernemers helpen hun (web)teksten beter leesbaar te maken. Nog dezelfde dag heb ik me ingeschreven voor een cursus redigeren. Als mijn zwangerschapsverlof erop zit, ga ik aan de slag als zelfstandig redacteur.